BİR MAVİYE AŞIK OLDUM

"Gökyüzünün altında maviyi özlemek diyorum, bu nasıl anlatılır?" Alıntı.

Okyanuslar kadar derin, tehlikeli, merak uyandıran
Gökyüzü kadar sonsuz.
Gözleri kadar büyülü
Bir maviye aşık oldum. /AYS./

İtiraf etmek gerekirse, başlığı attıktan sonra yaklaşık 25 dk kadar gülümsedim. 2-3 harf yazıp yazıp sildim. Hala gözlerimde bir damla yaş, yüzümde kocaman tebessüm. İçimden bir ses (ki eskiden kendilerini canavar olarak nitelendirirdim zira hiç güzel şeyler fısıldamazdı kulağıma) diyor ki; daha ne kadar anlatabilirdin ki herşeyin özeti başlıkta... Artık ne kadar tatlı bir iç sesim var :)

Her neyse. Değil mi ama daha nasıl açıklanabilirdi ki? Zaten o kadar yabancıyım ki maviye. Düşünüyorum da, neredeyse 27 yaşıma kadar mavi bir kıyafet almadım kendime. Mavi aşkıyla yanıp tutuşan insanları anlamaz üstüne üzerimde mutlaka her gün pembe bir şeyler bulundururdum. Bunların da aksine bir şarkı dinler ve hep şarkının "aşk ayı maviye boyamaktır" temasını vurguladığına inanırdım. Anlamını bilsem de, kendimi buna inandırmıştım.

Maviyi sevmeyen bir insan olarak (!?) bir gün bir yerde bir "mavi kuş" ile karşılaşacağıma inanırdım. Gerçekten sevmiyormuşum.! Hatta çok bilinçsizce, dövmesini bile yaptırmışım. O ironiye girmeyeceğim başka bir konu.

Ve bir gün...

Maviyi içten içe hissettiğim dönemlerde aslında dilimde mavinin olduğunu anladım. Şu son 4 yıldır.

Mavi kuş'um nerede?
Mavi balonum var benim.
Aşk ayı maviye boyamaktır.
Benim neden mavi kıyafetim yok?

Soruları kafamda dolanıp duruyordu.

Çünkü, bakışları bana değmişti artık. Bana baktığında aşk ile, sevgi ile evreni mavi evreni etrafımızda çevirebilecek güce sahip, keskin bakışları vardı. Okyanus kadar korkutucu, gökyüzü kadar sonsuz bakışları... Beni korkutup uzaklaştıran bakışları... Oturduğum yerde parmağıma kelebek konduran bakışları... Aşk dolu bakışları... Maviyle tanıştıran bakışları... Şuan benden uzak, ama içimi yakan bakışları... Gözlerimden yaşlar akıtan bakışları... Başka gözlere değecek olan bakışları...

Maviyi anladım ben dostlar. 

Maviyi yaşadım.
Maviyi aştım.
Mavi aşktım.
Maviye aşıktım.
Maviyi kararttım.

Ve şimdi ben, tüm renklerimi öldürdüm. Bir tek mavi kaldı bana. Kuş olup uçtu sonsuzluğa. Geriye içimde mavi bir boşluk, içimde mavi bir hüzün kaldı. Okyanus ile gökyüzünün birleştiği o noktada, maviye doymak için attığım her kulaç ile bir nefes daha veriyorum ömrümden... Ama mavi, maviye kavuşma arzusu... İçimdeki tüm canavarları öldüren, dingin su gibi maviyim ben de artık. Maviyi özlüyorum seviyorum...

Peki ya ...